trappen moeten rollen.. of niet?

Gisteren ging de wekker om 8:30, maar dat heb ik niet mee mogen maken. Ik was, dankzij de buren, al om 5 voor 8 wakker en dan ook klaar wakker. Dus maar opgestaan en met een bak koffie een poging ondernomen tot mens worden.

Nadat dit in voldoende mate gelukt was, heb ik de laatste dingen in mijn koffer gestouwd en zowaar.. hij ging dicht :D Je mag weten dat ik me daar enigszins over verbaasde.

Na de koffer nog wat opgeruimd en onder de douche gegaan. En dan loop je nog zo mooi op schema, toch is ineens de tijd voorbij. Dus alsnog in vliegende vaart naar de bus gesjeesd en naar het station.

Bij het station aangekomen wacht me de onaangename verrassing dat de roltrappen het niet doen en ik ben te ver van de lift om de trein van over 2 mins nog te gaan halen. Dus onder een hoop inwendig gevloek, zat er niets anders op dan de koffer omhoog te slepen.

Eenmaal boven kwam daar net de trein aan, dus al met al was ik precies op tijd. In de trein mijn rug een beetje laten bijkomen. Die vond dat gesleep totaal niet grappig.

Op Amsterdam centraal stopt de trein op spoor 15. Yup, het enige perron daar zonder roltrap. Dus op zoek naar de lift. Dat blijkt een kwestie te zijn van de urinegeur achterna te gaan en eenmaal in de lift je neus goed dicht te knijpen en je adem inhouden..

Op Amsterdam Centraal is het enorm druk. Het krioelt er van de mensen meer toeristen dan inheemse soorten en iedereen loopt elkaar en mij in de weg. Het is een opgave om niet een wedstrijdje Japanners kegelen te doen als ze in gelid voorbij komen hara kiri'en waarbij ze mijn koffer eerder als loopplank gebruiken dan als een obstakel dat dient vermeden te worden. Ik tel maar tot 10.. Het is vakantie immers!

Nog even een beetje shoppen en dan naar spoor 14a waar de trein naar Brussel vertrekt. En goh, bijzonder, de trap rolt hier wel! Fijn zeg!

Op het perron aangekomen zie ik dat ik absoluut niet de enige ben die richting België wil, dus ik loop helemaal door naar het einde (voren) van het perron. Na zo vaak met die trein geweest te zijn, weet ik dat er een 2e klas rijtuig voor de 1e klas rijtuigen zit en dat daar bijna nooit iemand instapt.

Helaas ben ik niet de enige dit keer die dit trucje kent. Er staat een enorme groep Amerikaanse (oudere) toeristen met een gids, blijkbaar doet hij dit ook vaker. Als de trein er dan is, stormt ineens iedereen op de deuren af. Redelijk bizar tafereel. De deuren gaan open en ik ben gelukkig wel als een van de eersten binnen en bemachtig een mooi plekje voor mijn koffer en ik.

Tijdens de rit ga ik compleet op in mijn boek. Ik heb het vervolg op de Wetten van de magie gevonden in de bieb, De Wet van Negen en het leest weer heerlijk bekend.

Als ik op Brussel aankom, hoor ik een bekend en gehaat geluidje. Een soort jengel alarm laat weten dat de roltrappen stil staan en verandert zijn in een verschrikking voor mensen met zware bepakking.

Geen zin in nog meer gesjouw en mijn rug voelt nog aan alsof iemand er met een hamer op heeft lopen meppen, dus ik ga op zoek naar de lift. Blijkbaar weet niemand van het bestaan van dat ding, want ik zie mensen heel verbaasd kijken als ik erin stap. Tja, wie niet sterk is..

Op Brussel is het minstens even druk als in Amsterdam. Hier heeft iedereen Paasvakantie gekregen en lijkt zich op te maken voor een tripje naar de kust. Alle perrons met treinen richting kust staan afgeladen vol.

Ik maak mijn vaste sanitaire stop op Brussel (heel erg schone toiletten en meestal rustig) alwaar ik in de rij moet staan. Rijen gelden overigens alleen voor toeristen. Als je frans spreekt, loop je daar gewoon langs en kijk je de rij aan alsof ze in de fik kunnen vliegen en sjees je gewoon het eerste vrijgekomen toilet in. Immers, wie doet je wat? Jij bent toch God op aarde!

Na deze stop door naar spoor 15 voor mijn trein richting de Panne (ook kust) en ik ga weer op zoek naar de lift. Mijn trein moet om 15:14 vertrekken en als hij er om 15:25 nog steeds niet is, begin ik toch wat ongemakkelijk te schuifelen.

Ik heb toch niet een omroepbericht gemist? Nee, vast niet, er staan er hier nog een 100 of meer op de trein te wachten (kuststrein he) dus dat zou me toch opgevallen zijn. Alhoewel..

Je moet weten dat Brussel Zuid een oud versleten station is. Als je omhoog kijkt naar de aftandse houten afdakjes, kun je niet anders doen dan je afvragen hoeveel eeuwen dat daar al staat. Het hout is ooit groen geverfd geweest, maar dat is grotendeels afgebladdert en erover heen heeft men een ware spaghetti van electriciteitskabels kris kras over elkaar heen bevestigd. Sommige van deze kabels zouden in Nederland toch echt niet meer mogen, maar goed.. Het omroepsysteem bestaat uit van die ronde buisvormige speakers waar vaag boven het gerommel van de treinen een frans bericht op door komt. Heb je geluk dat ze redelijk nederlands kunnen, dan zou je dat er ook nog uit kunnen halen. Met andere woorden, als er een spoorwijziging geweest was, dan verbaasde me het niets, dat niemand het gehoord had.

Maar nee hoor, de trein komt uiteindelijk toch zo wordt omgeroepen. Geen mededeling over vertraging, nee gewoon dat hij eraan komt. Blijkbaar wil je je klanten niet op de hoogte houden van dingen hier in België. Hoogst irritant!!

De trein is flink gevuld en ik plof neer op het eerste het beste beschikbare plaatsje en lees mijn weg weer verder naar Kortemark waar ik dit keer uit ga stappen.

Uiteindelijk is de trein toch nog op tijd in Kortemark, dus om 16:35 stap ik de trein uit. Ik besef meteen een fout. Ik had af moeten spreken met Kurt waar hij zou staan, maar nu gok ik dat hij aan de andere kant van het spoor staat. Dus er zit niets anders op dan mijn loeizware koffer 2 trappen af en daarna weer 2 trappen op te slepen. Boven aangekomen knerpt er wat in mijn rug en houd het voor mij even op. Gelukkig komt Kurt er net aan en kan hij mijn tas en koffer overnemen. Pfff ik ben er!!

Na avondeten bij de moeder van mijn vriendje (van Sebastiaan mag ik geen schoonmoeder zeggen) gaan we richting zee.

Vandaag naar Diksmuide geweest naar de grote Delhaize voor boodschapjes en daarna is Kurt vertrokken voor de VTB cup. Ik heb heerlijk in het zonnetje op het terras achter gezeten met mijn boek en ik voel mijn wangen een beetje gloeien nu. Het is hier redelijk mooi weer, maar nog net wat te koud om echt super te zijn. Mij hoor je er echter niet over klagen.

Waar je me wel over hoort klagen is dat ik hier (welliswaar met uitzicht op strand en zee) zit te typen op een azerty toetsenbord en het me aardig wat moeite kost omdat ik niet goed blind kan tikken nu. Maar goed, het is een aardig verhaal geworden voor een reisdagje.

Ik denk dat de volgende uit Frankrijk gaat komen. Dus tot dan!!